16 juli 2012

Mesa Verde-Pagosa Springs

Lost in the forest
Toen we vanochtend wakker werden was het gelukkig droog, ik had niet goed geslapen, dacht dat ik een beer hoorde bij de deur. Fabian en ik hebben een broodje subway genomen die we gister hadden gekocht en Michel broodjes van zijn favoriete winkel de Wallmart. De auto weer volgeladen en op weg naar de Balcony tour. Gelukkig waren we op tijd want we reden nog even mis. We zitten in het park maar het is nog 25 minuten rijden om bij de tour te komen, dan heb je een idee hoe groot het park is. In 2010 zijn hier bosbranden geweest dit is nog goed te zien, hele stukken zie je met zwartgeblakerde bomen, zonde. Eerst kwamen we langs de tour naar Cliff Palce een ander klifwoning, voor mensen die hoogtevrees hebben, je hoeft hier geen steile ladders te beklimmen. Er stonden drie rangers fris en fruitig klaar waaronder een mooie blonde, dat zagen de mannen, vooral de oudere man, wel zitten. Toen we de parkeerplaats van Balcony opreden, reed er een auto heel langzaam voor ons, op het moment dat we haar wilde inhalen, ging ze naar links en botsten we bijna tegen elkaar. Met een streng wijzend vingertje wees ze naar ons een oude tang en ja hoor onze ranger/akela! Ze kwam later nog naar ons toe dat we beter op moesten letten terwijl ze zelf haar richtingaanwijzer niet aanhad. Michel zei dat wij geleerd hadden altijd richting aan te geven, maar zij vond dat wij beter uit moesten kijken, een goede binnenkomer dus. Staat er eerst zo'n leuke blonde, krijgen wij deze oude taart. Eerst vertelde ze ons de safety rules, als we last hadden van hoogtevrees konden we beter niet mee gaan, we moesten ladders klimmen en door nauwe tunnels. De tocht kon beginnen.
Rond 1880 zijn de grotwoningen ontdekt door cowboys, archeologen zijn verder op ontdekkingstocht gegaan. In Mesa Verde waren zo'n 600 klifwoningen en er leefden wel 40.000 mensen. 1400 jaar geleden kwamen de bewoners, de ancestral Puebloans, hier. Na 700 jaar verdwenen ze weer, waarom??, waarschijnlijk door klimaatverandering, maar zeker zijn ze hier niet van. Eerst liepen we een stuk naar beneden, daarna moesten we een hoge stijle ladder op klimmen, toen kwamen we in de klifwoning van Balcony house, zo genoemd omdat er een stenen muurtje de grot afschermd van de diepe canyon, zodat de kinderen daar konden spelen zonder het ravijn in te vallen. In Balcony house woonden zo'n 40 mensen. De Puebloans hadden 2 belangrijke dingen, father sky en mother earth waar ze van leefden. In de klifwoning zijn 2 grote ronde gaten, de kiva's, met een trap gingen de puebloans naar beneden, ze zaten daar rond een vuur, volwassenen en kinderen, de ouderen vertelden verhalen, de kinderen konden niet uit de kiva dus moesten wel luisteren, zodat zij later de verhalen weer door konden vertellen aan de volgende generatie "Those who tells the stories, rules the world" Het getal 6 was ook belangrijk voor de puebloans, in de kiva waren 6 pilaren, de 6 stond voor de kleuren van het koren(geel, wit, zwart etc.)wat ze verbouwden en waar ze o.a. van leefden. Je kan je haast niet voorstellen dat ze deze woningen  1400 jaar geleden konden maken met zo weinig gereedschap en techniek. We moesten nog wat trapjes op en door een smalle doorgang kruipen. Onze Akela vertelde nog veel meer, de tocht duurde ruim een uur en was leuk en interessant.










We gingen op weg naar onze volgende bestemming, Pagosa Springs, we hadden nog geen hotel geboekt. Eerst kwamen we in het plaatsje Durango, we hebben hier bij de Starbucks lekker koffie gehaald en Pumpkin bread(cake). We zijn nog door het dorpje gereden, old historic town, een heel gezellig en druk plaatsje. Daarna weer verder, door de groene bergen, weer heel anders dan de rode rotsen die we hebben gehad, beetje Oostenrijk maar dan wijdser. We kwamen Deer detection matrix borden tegen, soms knipperden ze, dan hadden ze een hert gesignaleerd. Michel zag 3 dode herten, wij geloofden het eerst niet, bij de laatste wilde hij het bewijzen en is terug gereden, ik dacht dat het een steen was maar het was toch echt een klein hertje, waarschijnlijk dood gereden. Fabian en Michel zagen nog een Coyote, zag ik weer niet, volgens de mannen kijk ik niet goed. Later zag ik wel een Yellow bellied marmot, haha dat kleine beestje zag ik wel.
We kwamen aan in Pagosa Springs, eerst bij High country lodge gekeken naar de kamer, deze viel een beetje tegen. Toen zijn we naar Pagosa Springs inn & suites gegaan, mooi grote kamer en fitness ruimte, Fabian wil hardlopen, keus gemaakt. We zijn naar het dorpje gegaan, even rondgelopen en winkeltjes gekeken. Het dorpje staat bekend om zijn hotsprings, als je er in de buurt bent ruik je de rotte eieren lucht al, er zijn allemaal baden, schijnt heilzaam te zijn, het is ook heel warm water. In het riviertje zagen we allemaal mensen op banden met de stroming meegaan, het was 27 graden dus lekker. Als we hier ooit weer komen maken we tijd om in de baden te zwemmen. We zijn in het visitors center gaan vragen voor trails, het is hier beren gebied en we wilden wel beren spotten. Een oude dame adviseerde ons een loop te rijden, daarlangs zijn ook hikes, zij heeft regelmatig beren en herten in haar achtertuin sávonds zoals zoveel mensen hier We begonnen bij de Piedra road naar Williams creek, een prachtige gravelweg door de bergen en langs meertjes, we keken goed om ons heen. Eerst zagen we wilde kalkoenen, en een hertje. Toen kwamen we langs een groot meer met campplaatsen. Aan het eind begon de trail. Het ging door dicht bosgebied, er werd aangeraden bearspray bij je te hebben, dat hadden wij niet, enkel een stok, voor een beer een lucifer houtje. Na een tijdje zag ik een vers beren spoor, een voetafdruk.Ik durfde niet meer verder(teveel National Geographic gekeken met bearattacks). Michel wilde wel door maar we zijn toch maar terug gegaan. Om de loop te rijden moesten we naar de 634, wij kijken/turen naar beren, we zagen een gele buik marmot. Later zagen we een grouse(van famous grouse whisky)een soort lopende vogel. We dachten dat we nog te vroeg waren voor beren, dus reden langzaam over de slingerende weg door het dichte bos, de weg duurde en duurde, we zaten flink hoog dus steeds kouder, het werd steeds donkerder, ik zag ons al stranden hier hoog op de berg in het bos. We zagen nog een das lopen, kregen een stijve nek van het turen voor beren. Opeens stond er midden op de weg een aantal koeien, komen we voor beren zien we koeien! We gaven het maar op, zoveel beren hier, wij zien ze niet. Wel stonden er ineens twee herten voor onze koplampen, de weg daalde weer en op een gegeven moment zagen we ook weer wat huizen. Om half 10 waren we weer in het dorp. De Pizzahut was al gesloten, dus we zijn maar naar de Mac gereden, weer een latertje dus vandaag.
Hotsprings


Sound of Silence

Wild Turkeys

No bears but cows