27 juli 2012

Weer naar Amerika

12 Oktober 2011,
Onze vakantie naar Amerika is ons dit jaar zo goed bevallen dat voor ons al vast stond dat we volgend jaar weer zouden gaan, voor de zevende keer. Ook vroeg in de zomervakantie beviel ons goed en weer naar het westen. Aanvankelijk wilde ik weer een rondje vanuit Las Vegas doen, maar toen ik een paar weken terug op het Amerika forum las dat mensen met Icelandair een ticket naar Denver hadden geboekt voor 514 euro!, hoefden wij niet lang na te denken en hebben gelijk geboekt. We vliegen nu vanaf Amsterdam naar Ijsland en vandaar weer naar Denver, heen en terug hebben we 1 1/2 uur overstaptijd. Achteraf hadden we misschien nog wel 2 daagjes in Ijsland kunnen blijven, schijnt heel mooi te zijn maar daar hebben we op dat moment niet bij stil gestaan. We gaan dit keer met z'n drieën, Natasja doet een bestuursjaar en kan geen drie weken weg, zal voor ons wel heel vreemd zijn en vooral Fabian vindt het saai zo zonder zijn "grote" zus. We gaan weer naar bekende plekjes waar we weer nieuwe dingen willen zien en een paar voor ons nieuwe plekken. Parken zoals Bryce en Arches zijn nog van onze eerste vakanties in Amerika maar vinden we erg mooi om nog eens te zien en met name in Moab(Arches, Canyonlands) hebben we nog zoveel niet gezien. Ook willen we nog wel een dagje varen in Page, dat is ons zo goed bevallen. We hadden dan ook wel prachtig weer, hopelijk deze vakantie weer, alleen mag het van de mannen iets minder warm. We willen dit jaar een full size SUV huren zodat we ook wat dirt roads kunnen rijden. We hebben Santa Fe opgenomen in de route, misschien kunnen we dit jaar, 3 x is scheepsrecht, wel naar de Tentrocks, we houden het dit jaar wel goed in de gaten, mocht het dit jaar weer dicht zijn slaan we Santa Fe over. In Capitol reef National park willen we, mits het water niet te hoog staat, de Sulphur creek hike gaan doen, een wandeling door de rivier met watervallen die we moeten overbruggen.
Overnachtingen
- Hyatt Place in Denver via hotwire geboekt , vlakbij Cherrycreek mall.
- Voor drie nachten een huis gehuurd in Moab, met 2 slaapkamers.
- Een soort stacaravan bij Capitol Reef 1000 Lakes RV park
- Een Country cabin in Tropic bij Bryce Canyon.
- Al verschillenden mails gestuurd naar Canyon ranch motel in Springdale maar daar gaat het niet zo snel misschien toch maar weer bellen met skype. Inmiddels(29-12-11) bericht Van CRmotel in Springdale en geboekt.
- Vandaag (16-12-11) 2 nachten Ceacars Palace in Las Vegas geboekt voor $34!
- Cabin in Goulding's, Monument valley
- Een nacht Far view lodge  in Mesa verde National Park
- Great sand dunes lodge.
Ook de fullsize suv is geboekt bij USAreisen.de.
De route tot nu toe is:
Denver-Grand Junction-Moab-Capitol Reef N.P.-Bryce Canyon-Zion-Las Vegas-Page/Kanab-Monument valley-Mesa verde-Durango-Santa Fe-Alamosa-Great sand dunes N.M.-Denver.


- Wil je een email ontvangen zodra er een nieuwe blog is geplaatst? Vul hier rechtsonder bij 'Follow by Email' dan even je eigen emailadres in!

Delicate Arch, Moab
Townhome Moab


Cabin Bryce Canyon
God bless America
Land that I love.
Stand beside her, and guide her
Thru the night with a light from above.
From the mountains, to the prairies
To the oceans, white with foam.
God bless America
My home sweet home.

26 juli 2012

Denver-Amsterdam

Back home
Gisteravond alles gepakt, handig die kofferweger van de Lidl, alle koffers waren op het goede gewicht, de een iets erover, de ander net iets eronder. We zijn rustig gaan ontbijten, daarna de koffers ingeladen, nog wat ijs in de coolbox en op pad naar het State Capitol. We zijn hier 5 jaar terug ook geweest, ik vond het leuk er nog eens heen te gaan. We hebben de auto op dezelfde plek als 5 jaar terug geparkeerd, toen was het gratis nu 6 dollar voor een hele dag. In het Capitol moesten onze tassen door de controle, ze waren hier flink aan het renoveren, ook het gebied rondom het Capitol werd opgeknapt. Vorige keer kregen we de rondleiding van een statige dame, dit keer van een student, hij vertelde weer heel andere dingen. Hij vertelde dat Colorado ook wel de Centennial state wordt genoemd, het werd een staat 100 jaar na de Declaration of Independence.Denver is de hoofdstad dus daar kwam het Capitool state Building, het duurde 15 jaar om het te bouwen. De vlag van Colorado bestaat uit de kleuren blauw, rood, wit en goud, blauw symboliseert de blauwe luchten, wit de besneeuwde bergtoppen, rood, de rode aarde en rotsen, en goud volgens de student de goldrush maar volgens het boekje de uitbundig gouden zon. Alle materialen in het gebouw komen uit de staat Colorado, het hout van de trappen, graniet uit Gunnison, het roze onyx(soort marmer)werd gevonden in de buurt van Beulah, Co, je ziet in het Onyx figuren, hij liet o.a, de afbeelding van George Washington zien, de vorm van zijn hoed, neus en mond. Er was een gang met schilderijen van alle presidenten, alleen Clinton was weg, hij wilde het schilderij zelf hebben en heeft het meegenomen.. Er was een beeld van Lincoln, alleen zijn neus was verkleurd, als er mensen langskomen aaien ze over zijn neus, dat zou geluk brengen. We hebben weer de vergaderzalen gezien van de senaat, het huis van afgevaardigden etc. Het is een mooi gebouw, boven is nog en klein museum, vorige keer hadden ze het gebouw met blikjes nagemaakt, dit was er nu niet meer, verder was het een beetje hetzelfde.


Neus, mond en hoed van George Washington





Kleuren van de vlag van Colorado

Neus van Lincoln brengt geluk






Hierna zijn we nog even buiten wezen kijken, tegenover het Capitol staat de City Hall(gemeentehuis) met een mooi aangelegde tuin, er staan monumenten ter nagedachtenis aan de burgeroorlog, een Verteran memorial en nog meer. Ook de vijver was er nog, even met de voetjes erin, Michel heeft er nog foto's van gemaakt, helaas zijn deze mislukt,hij is niet zo'n fotograaf. Voor het Capitol state building op de trap is een plaquette op de plek waar het precies een mile hoog is. later zijn er wetenschappers geweest die opnieuw hebben gemeten, en bleek het op een andere traptrede te zijn, uiteindelijk hebben ze nog een keer gemeten en was het weer een andere trede. Er zijn nu twee plaquettes en een zinnetje van mile high city op de tredes, waarvan de 13e trede de "echte" officiele one mile trede is.
De mannen hadden haast, we moesten om 2 uur op het vliegveld zijn. Eerst nog even bij Jamba juice verse sap gehaald en op weg richting vliegveld. We zijn vlak bij het vliegveld gestopt bij een hotel, op de parkeerplaats nog de pizza die gister over was gegeten,laatste melk opgedronken. Coolbox geleegd, wat vuile was erin en de peper-string die Michel in Santa Fe had gekocht er voorzichtig in gedaan, hopelijk komt hij heel over.  De lange broeken weer aan, zat niet echt lekker na 3 weken luchtig gekleed in korte broek. Nog even voltanken en op weg naar het vliegveld. Michel heeft ons met de koffers afgezet, precies 2 uur. Wij zijn gaan inchecken en Michel is de auto gaan afleveren, een half uurtje later kwam hij ook met de shuttlebus naar het vliegveld. Bij de controle werd nog een flesje drinken ingenomen, die hadden we nog over, helaas die moest weg, broodjes mochten wel. Maar nog lekker een frappechino en koffie voor Michel bij de gate gekocht, geen Starbucks maar wel lekker. Op het dames toilet op het vliegveld in Denver was nog een tornado shelter, oftewel de w.c. was de schuilplaats. Ik had Fabian gezegd dat we eerst 8 uur vliegen daarna vanaf Ijsland nog 3. In het vliegtuig hoorden we dat de vlucht 6 uur en 50 minuten zou duren, dat viel weer mee. Ik heb de film "Hunger games" gekeken, mooie film, Fabian had hem al in de bioscoop gezien maar keek toch nog mee. Hij heeft later nog een ander film gekeken, heerlijk dat entertainment systeem, dat maakt dat de vlucht toch wat sneller gaat. Op Ijsland een uurtje wachten, winkeltjes kijken en daarna nog 2 uur en 50 minuten naar Amsterdam. Iceland Air is ons prima bevallen! Op Schiphol was het een chaos, wat druk!! Gelukkig snel de koffers, Opa en Natasja stonden in de file naar Schiphol, zwarte dinsdag? Ze hebben op Schiphol het leuke idee dat je niet meer kan stoppen om je spullen  te laden en instappen(Park & ride), we moesten dus een eind lopen voor we ergens met de auto konden stoppen, ze zeiden dat je dan naar de parkeergarage moest, we zagen ergens een gaatje waar we toch even konden stoppen, gauw de spullen erin en wegwezen. het was heerlijk zonnig weer in Nederland, wel erg vochtig even anders dan de droge warmte in Amerika, dat is toch wat aangenamer.
Ik was voor de vakantie zo enthousiast geweest  me op te geven voor een tennistoernooi en moest de volgende dag al aan de bak, de eerste set won ik nog, daarna ging het bergafwaarts, lood in mijn benen, ik wist soms zelfs niet meer welke kant ik moest staan, de jetlag sloeg toe en dan tegen een meisje die de helft van mijn leeftijd was, moest ik het wel afleggen, haha! Maar toch wel stoer!
Nu heerlijk weer thuis en het reisverslag om terug te kijken, met zo'n reis weet je op het eind niet meer wat je in het begin hebt gedaan en wat gaan die 3 weken snel voorbij. We hebben veel gewandeld, met name de Sulphur creek hike in Capitol Reef en de Great sand dunes vonden wij geweldig, en kan ik iedereen aanraden. Las Vegas blijft leuk! Ook Moab is een mooie omgeving en zo leuk dat we op de set kwamen van de film met Johnny Depp en hem  later zelfs zagen! Jammer dat we Corona Arch niet hebben gedaan. Colorado met zijn groene bergen en Utah met de rode rotsen gaven een mooie afwisseling van natuur. We hebben genoeg dingen om nog een keer terug te gaan.
Oh ja, de peperstring is goed aangekomen, zo ook een stuk hout dat Michel bij de Sulphur creek had gevonden, hoezo sprokkelaar! dat wisten wij dus niet, haha, wie neemt er nu een stok mee, maar hij staat leuk op de tuintafel!
Dit is dus echt one mile high



In het dames toilet

Verse jus

22 juli 2012

Denver


America’s next Topmodel
Vanochtend rustig aan gedaan, we zouden gaan shoppen maar de winkels zijn pas om 11.00u open. Niet alles is in Amerika 24 uur open, in de kleinere plaatsjes is zelfs de supermarkt niet altijd open, de kledingwinkels zijn doordeweeks meestal tot 20.00u. open en in het weekend tot 18.00u. We hebben eerst weer lekker buiten ontbeten, jammer dat het hotel het buiten gedeelte niet beter verzorgd, er is veel ruimte en een paar leuke fleurige planten zou alles net iets aantrekkelijker maken. Om half 11 gingen we op pad naar Cherry creek shopping mall, een half uurtje rijden van ons hotel. Het ligt in een mooie buurt, zo zie je nog wat van de stad. De mall’s zijn altijd netjes verzorgd met veel ,gratis, parkeergelegenheid, een foodcorner waar je van alles kan eten en drinken en natuurlijk  de winkels. We missen wel onze directory, Natasja, die weet altijd precies waar welke winkel is, wij lopen meer te dwalen en komen uiteindelijk elke keer bij dezelfde winkels uit, Abercrombi, Hollister(was niet in deze mall) en American Eagle. Zo ook deze keer, ik heb nog wel ondergoed voor Natasja bij Victoria secrets gekocht. Toen we terug naar de auto liepen zag ik een heel leuke winkel, hier zou Natasja wel een paar uurtjes kunnen vertoeven maar ik heb wat voor haar uitgezocht, Forever 21 was gesloten i.v.m. een verbouwing. We hebben bij de Starbucks nog wat gedronken met dit keer Banana walnut ipv Pumpkin bread(soort cake)ook erg lekker, heerlijk in de luie stoelen van de mall. Hier zie je ook veel ouderen genieten van het winkelend publiek.
Ons volgende doel was de mall Park Meadows, deze was echt groot en zag er van binnen heel mooi uit, dat kunnen die Amerikanen wel. Hier was ook een Hollister en een kids Abercrombi, ik wilde kijken voor ons kleine nichtje Lies maar ze hadden maten vanaf 8 jaar en om nu wat te kopen wat ze pas over 7 jaar aan kan, hebben we maar niet gedaan. We zagen een mooie winterjas voor Fabian op de pop bij Abercrombi maar zoals vaker was hij nog niet te koop in de winkel. Ik wilde gaan vragen of ze ze misschien achter hadden maar Fabian zei dat heeft geen zin hebben ze toch nooit. Zoals altijd ben ik toch maar gaan vragen, ze hadden de nieuwe idd niet maar nog wel winterjassen achter in de Clearance(opruiming)raar dat ze dat niet in de winkel hebben. Ik gauw Fabian geroepen en laat er nu een mooie jas bij zijn in zijn maat, Bas een vriend van school heeft net zoiets. De jongen zei dat hij 50 dollar was(orginele prijs 220 dollar), hij had er nog een die was 20 dollar, die was net iets te groot maar we hebben hem toch genomen. Bij de kassa bleek dat die andere van 50 ook 20 dollar was, twee jassen voor 40 dollar! We zijn nog naar Hollister gegaan voor een shirt. Fabian wilde er toch nog een van Abercrombi dus weer terug naar A&F. Michel zat buiten de winkel, Fabian ging de creditcard halen, hij kwam lachend terug, ze hadden gevraagd of hij bij de Abercrombi wilde werken, hier werken alleen modellen, ze moeten vaak in een spijkerbroek met blote borst bij de ingang van de winkel staan en gaan dan op de foto met klanten, meestal meisjes, haha, America’s next topmodel!
Je wordt meer moe van dat winkelen dan van een trail in de bergen, we zijn nog even naar de Wallmart gegaan voor wat water en Michel wilde nog een slaapshirt met de Amerikaanse vlag en het jaar 2012 erop.
Fabian wilde graag pizza van de Pizzahut met kaas in de rand, er was alleen een afhaal dus lekker rustig op de kamer gegeten met een groot glas melk.

















Daarna het spannende moment, de koffers pakken, zoals het er uitziet past het net, de jassen nemen we mee als handbagage. Morgen gaan we eerst nog naar het Capitol state building, vandaar naar het vliegveld waar we om 17.00u vertrekken.

21 juli 2012

Denver

And that's all I got to say about That
We hebben lekker geslapen in de bedden, positief punt. We hebben via Skype nog even met Natasja gesproken en later nog met opa en oma. Het ontbijt was prima, er stond een man eieren te bakken en je kon kiezen wat je er op wilde, ui, tomaat, ham etc. verder veel keus van gebakken aardappeltjes en appelmoes tot worstjes, hamburger of gewoon jam.
We gingen op pad naar Mount Evans, de hoogste geasfalteerde weg van Amerika, het eindpunt is 4300 meter hoog. Toen we na een uur rijden bij Idaho Springs de snelweg afreden zagen we dat de Mount Evans road gesloten was. Wij naar het visitors center om na te vragen, er was een wielerwedstrijd die duurde tot 2 uur, de mevrouw adviseerde ons een uurtje in het dorpje rond te lopen, de historic town, waar van alles te zien was. We zijn eerst even naar de Starbucks gegaan, daarna naar het dorpje waar het druk was. Er speelde een bandje, er stond een oude stoomlocomotief en er waren allerlei reclame kraampjes, we kregen een t-shirt, gratis, van Audi/Porsche, een een bidon met daarin een pen en schroevendraaier, ze hadden fruit energy drankjes, verschillende smaken flesjes die je mee mocht nemen. Ik ben later nog terug gegaan voor een shirt voor Natasja, ze hadden alleen XL, de man zei dan gebruikt ze hem toch als slaapshirt en  neem ook een bidon mee! Fabian lachen, allemaal gratiss! Er waren nog leuke souvenirs winkeltjes dus we waren even bezig.
Toen op naar de berg, je moet 10 dollar betalen voor de weg. Net toen we betaald hadden hoorden we een harde onweersknal echo-en tussen de bergen, aan de ene kant was het zonnig, de andere kant donker. De temperatuur daalde van 33 naar 14 graden. Aan je adem merkte je echt dat je hoog zat, de ijle lucht. We hebben boven wat rondgelopen, we zagen nog wat berggeiten,  tot er een ranger met een handsirene en megafoon de mensen waarschuwde naar de auto te gaan, het onweer zat op 2 miles afstand. Het was ontzettend druk op de berg, het begon flink te regenen. We zijn de slingerweg weer naar beneden gereden, helaas geen mooie uitzichten maar wel mooie bliksemschichten in de lucht, in de regen koelde het af naar 7 graden. We hadden wat langzame rijders voor ons die bijna de hele weg op hun rem stonden, bij elke bocht stonden ze bijna stil. Het is een mooie weg maar niet aan te raden in het weekend, veel te druk, en met mooi weer alleen is dat moeilijk in te schatten, beneden was het prachtig weer.
















Op de snelweg liep de temperatuur snel op tot 39 graden in Denver. We zijn gaan eten bij Bubba Gump, midden in de stad. Bubba gump is van de film Forrest Gump, alles stond in het teken van Forrest Gump, op de tafels stonden anekdotes geschreven uit de film zoals "Stupid is, Stupid does". De drankkaart was in de vorm van een pingpong batje. Er stond een bordje op tafel Run Forrest Run, als je wilde dat de bediende kwam moest je het omdraaien naar “stop Forrest stop” allemaal heel leuk, het eten was zozo en voor Amerikaanse begrippen niet goedkoop. Maar als onze  favoriete film, moet je er geweest zijn en een shirtje kopen! We zijn nog even rondgelopen over 16th street, gezellig autovrij straatje, het was nog steeds warm. Om half negen waren we weer terug in het hotel en hebben de koffers vast gewogen er kan nog wat bij, morgen nog een shopdag en overmorgen weer back home, hebben we wel weer zin in.


20 juli 2012

Colorado Springs-Denver

Shop till Michel drops
Garden of the gods
We hebben weer heerlijk geslapen in het Hyatt, heerlijke bedden, we lazen op internet dat de stand van het Baseball 8-7 was gebleven, dus een nipte overwinning voor de Sky Sox. Michel was weer vroeg op en achter de computer. Hij ging op zoek naar een hotel voor de laatste dagen. Nu is mijn regel altijd dat bij Hotwire minimaal 80% de accomodatie goed moet vinden anders kan je het beter niet doen. Ik zei tegen Michel wacht nog even met boeken maar hij had al geboekt, een 3 * hotel met 70% aanbeveling??, het werd het Ramada Inn.



We zagen op tv dat in een buitenwijk van Denver(Aurora) een 24 jarige man is gaan schieten in een bioscoop, 12 doden en veel gewonden, wat bezielt zo iemand?!?
Na het heerlijke ontbijt bij Hyatt, gingen we weer op pad naar Garden of the gods, een park dat geschonken is aan de stad Colorado Springs met de belofte dat het altijd gratis zou zijn voor publiek. Het is een mooi park met mooi aangelegde paden, rode rotsen tussen het groen, alleen het was zo druk! je had er een balncerende rots waar je op kon klimmen, mensen stonden in de rij om er een foto te maken met familie op de rots, ook weer veel Japanners!  Het was moeilijk een foto te maken zonder mensen erop.
Hierna gingen we naar de Airforce academy 20 km. verder. Wat een grote basis is dit in een prachtige berggebied. Er was een visitorscenter met informatie, je kon een gratis tour doen met uitleg. Dit alles ook om jonge mensen te rekruteren. Het visitorscenter was een soort museum met een shop waar je van alles, met name kleding, van de Airforce kon kopen, er was ook een kantine met een Subway waar we later een broodje hebben gegeten. Vanaf  het visitorscenter was een pad, even dalen en stijgen(onze kuiten moeten nog steeds werken)naar de kadetten kapel, dit is een prachtig bouwwerk, van binnen ook heel erg  mooi. Het mooiste gedeelte was boven, beneden was nog een katholiek gedeelte, dit was een stuk kleiner, er was ook nog ergens een deel voor Moslims die hebben we niet gezien. Je zag ook het opleidingsterrein en een heel groot sport arena voor alle sporten, er was zelfs een baseball stadion. Je zag ook vliegtuigen o.a. een oude B 52 bommenwerper. Leuk om dit even gezien te hebben, een basis groter dan de gemeente Loenen, volgens de mannen meer de grote van de provincie Utrecht, ik denk dat ze gelijk hebben.






Weer 25 km. verder was het Castle rock outlet center, daar moesten we natuurlijk langs, we hebben deze reis weinig shoppingscenter gezien. Eerst Adidas, Aeropostales, American Eagle, toen kreeg Michel er genoeg van. Zo lang hij het volhoudt in de Wallmart  zo snel hij het hier voor gezien houdt. We hebben wat leuke spullen voor Natasja gekocht, Fabian zegt al, we hebben weer het meest voor Natasja terwijl ze er niet eens bij is!
B-52 bommenwerper bij de Airforce academy
Naar het hotel was nog 25 km, waar zouden we terecht komen? In the middle of nowhere dus! We zitten op een vliegveld, Centennial airport(naar mijn idee geen Techcenter wat Hotwire aangaf)er zijn hier alleen containerbedrijven. De kamer is aan de kleine kant voor Amerikaanse begrippen en zeker vergeleken bij het Hyatt gisteren,  maar volgens de reviews is er een goed ontbijt, we zullen het zien. 5 km verderop is een Outback waar we hebben gegeten, en op 3 km, jaja...., een Wallmart!

19 juli 2012

Great sand dunes-Colorado Springs

Baseball
We hebben heerlijk geslapen in de lodge na ons spannende avontuur gister. De man van de receptie vertelde ons dat de beren hier wel 6 feet(1.85m) zijn, wij vonden hem al groot. Vanochtend de gordijnen open en weer een mooi zicht op de Sand dunes, de drinkbakjes zaten weer vol met hummingbirds(kolibri). We hebben lekker buiten gegeten. Ik heb hier geboekt via het reisverslag van Michelly, en het is ons prima bevallen. We zijn eerst nog even langs het visitorscenter gereden voor wat informatie, deze plek is voor herhaling vatbaar. We kwamen langs de Zapata falls, en zijn er naar toe gereden, eerst 6 km. over een behoorlijke hobbeldeboobel weg, daarna nog een km. omhoog lopen. Michel had gister een beren bel voor mij gekocht, we moesten er toen om lachen, maar na gister toch maar aan mijn broek gehangen, ik leek wel zo’n Oostenrijkse koe met bel, maar geen beren tegen gekomen. De watervallen waren okay, we zijn inmiddels verwend.



Uitzicht vanaf de lodge



We moesten nog 2,5 uur rijden naar Colorado Springs, hier hebben we via Hotwire een Hyatt place geboekt. We zijn eerst gaan inchecken en toen gelijk naar het Basebal stadion gereden om tickets te kopen voor de Minor league(soort eerste divisie) wedstrijd van de Sky sox tegen Salt Lake city bees. Daarna weer terug naar het hotel, Fabian en ik even gezwommen, gegeten bij Applebees tegenover het hotel. Daarna op pad naar het stadion. We kregen bij binnenkomst een handdoekje met de naam van de Sky sox erop. Voor het begin van de wedstrijd werd het volkslied gespeeld, iedereen staan, hand op de borst. Er was ook een zone in het stadion voor mensen met een hond, het was daar best vol, mensen zaten met de hond op een grasveldje. Verder veel gezinnen met zelfs baby’s. Het was een echte familie bijeenkomst, er werd veel en vet gegeten, mensen naast ons zagen we steeds weer met iets anders komen wat ze daar konden kopen. De Sky sox stonden na 5 innings met 6-0 voor, daarna scoorde Salt Lake in twee slagbeurten 7 punten, Sky sox nog 2. Alle ballen die in het stadion werd geslagen mochten de mensen houden, er werd tussendoor steeds muziek gespeeld en er werden spelletjes gedaan met mensen uit het publiek. Bij de 8e inning zijn we weg gegaan, het was al over 10 uur, en we hadden het wel gezien. Fabian vond het leuk om gezien te hebben, helaas geen Major League, de Denver Rockies spelen uit als wij er zijn, maar dit was ook leuk.
Morgen gaan we naar onze laatste stop Denver, nog wat bekijken, shoppen, lijstje van Natasja, nog wat shirtjes voor Fabian en dan bijna weer naar huis, ook weer lekker, wat gaat het snel!
Foto's van gister via deze link:
http://kuipertjeusa.wordpress.com/2012/07/19/santa-fe-great-sand-dunes/

18 juli 2012

Santa Fe-Great Sand dunes

Yes, Yes, Yes!!!

Vanochtend hebben we vroeg de wekker gezet, de mannen wilden sporten bij de fitness om half 7!! Michel was al snel terug, hij wilde fietsen maar er was geen fiets, wel twee loopbanden, Fabian heeft hard gelopen op de band.
Plan was om 8 uur te vertrekken, kwart voor acht zaten we in de auto! Eerst een breakfast sub gehaald bij de Subway en een broodje voor vanmiddag. Op naar Kasha Katuwe tentrocks, Yes!, na drie jaar(1e jaar roadconstruction, 2e jaar wildfires) is hij eindelijk open als wij er zijn, drie maal is scheepsrecht! En wat een prachtig weer hebben we, mooie blauwe lucht, zon, super! Toen we begonnen aan de wandeling(half 10) was het al 28 graden. We deden eerst de Canyon trail, we liepen 10 minuten door mul zand met steentjes, de zon brandde op onze schouders, daarna kwamen we in een slotcanyon, erg mooi en lekker koel. Daarna moesten we een flink stuk omhoog klimmen. Fabian liep vooruit, die vond het veel te langzaam gaan met die oudjes. Ik rende er met mijn korte beentjes als het ware achter aan, snel foto's nemend en genieten van de mooi gevormde rotsen. Naar boven was wel even pufffen, maar wat was het prachtig die rotsen met die verschillende kleuren lagen. Eenmaal boven is Fabian in de schaduw onder een rots gaan zitten, Michel en ik zijn nog een stukje doorgelopen, je zag hiervandaan de parkeerplaats in de verte, je had een mooi uitzicht over de tentrocks, wij vonden het echter mooier als je wat lager was en er tussen liep. We liepen weer naar beneden, naar boven loop je te puffen, vooral ik, naar beneden gaat het met je lucht een stuk beter maar is het weer moeilijker klimmen, maar al met al goed te doen. We gingen weer door de slotcanyon en waren blij dat we vroeg waren vertrokken, het werd nu een stuk drukker. We zijn afgeslagen naar de Cave loop, hier loop je naar een kleine grot in de rotswand, ook een leuk wandelingetje. Kwart over 11 waren we weer terug bij de parkeerplaats, ik had wel het gevoel dat ik er een beetje rennend doorheen was gegaan, Fabian vond het alsnog langzaam. We zijn op de picnickplaats nog wat gaan drinken, wat hebben ze dit allemaal netjes aangelegd. We hebben nog een foto gemaakt bij het bord van het park, drie maal is scheepsrecht dus dan moet het bord er wel op!

"Dit kleine park (oppervlakte 16,6 km²) in New Mexico dankt z’n beschermde status aan de aanwezigheid van de unieke kegelvormige rotsformaties, de Tent Rocks. De rotsen zijn ontstaan doordat hier, 6 tot 7 miljoen jaar geleden, als gevolg van een aantal vulkanische erupties dikke lagen as en puimsteen terecht zijn gekomen. Er zijn twee belangrijke rotslagen: de oudste laag bestaat uit wit-oranje Peralta Tuff gesteente, de grijs getinte laag hoort tot de Cochiti Formation. De meeste rotsen in het park zien er ongeveer hetzelfde uit, kegelvormig dus, maar de grootte verschilt wel enorm. Sommige Tent Rocks zijn maar een paar meter hoog, maar er zijn er ook die bijna 30 meter groot zijn. Veel van de rotsen hebben een hardere bovenlaag, een zogenaamde caprock, waardoor ze tegen slijtage zijn beschermd. Als een rots zo’n beschermende kap verliest, gaat het erosieproces aanmerkelijk sneller. Terwijl sommige Tent Rocks dus – naar geologische maatstaven gemeten – snel slijten, worden door erosie op andere plaatsen in het park nog steeds nieuwe exemplaren gevormd."








Hier stonden we bovenop


















We moesten nu nog 4 uur en 20 minuten rijden naar de Sand dunes, een lange rechte weg. Rond twee uur zijn we afgeslagen naar de brug over de Rio Grande, weer een van de grootste, hoogste of langste stalen brug van de US of A. Fabian en ik zijn over de brug gelopen, we waaiden er bijna af, we zagen overal om ons heen donkere wolken en flitsen maar bij ons was het droog. Michel was naar de picknick area gereden, daar hebben we onze Subway lunch genuttigd.
Fris en fruitig gingen we weer verder, wat een lange wegen, je kan zo ver vooruit kijken en weinig verkeer. We reden Colorful Colorado weer binnen. We zijn in Colorado begonnen, vervolgens Utah, Nevada, Arizona, Colorado, New Mexico en nu dus weer Colorado. We reden nog door een dorpje met een Dutch mill cafe, kwamen langs de oudste kerk van Colorado, niet gestopt en uiteindelijk kwamen we bij Alamosa. Hier boodschapjes gedaan bij de Wallmart, gegeten bij Chili's, hoewel we nog niet echt honger hadden.


Rond 6 uur gingen we weer op weg naar de sand dunes waar we geboekt hadden bij de Sand dunes lodge(lang tevoren). We zagen de Sand dunes al liggen maar moesten nog 50 km. rijden om er te komen. Eerst snel ingechecked, een eenvoudige maar nette kamer, er is een ijskast en magnetron, als we dat hadden geweten hadden we iets bij de pizza hut gehaald en later gegeten. Michel zei al, beren zijn hier niet er waren geen speciale vuilnisbakken met bearlockers die zijn er altijd in berengebied. Je kan buiten zitten met een super mooi uitzicht op de duinen en een nektar drinkbakje waar de kolibri's van drinken, ze vliegen af en aan.
"In het zuiden van de staat Colorado, in de afgelegen San Luis Valley, liggen de hoogste zandduinen van de Verenigde Staten. De achtergrond van dit landschap wordt gevormd door de ruige Sangre de Cristo Mountains, die behoren tot de bergketen Rocky Mountains. De duinen liggen op zo'n 2500 meter hoogte, hebben een oppervlakte van 80 km² en bereiken op sommige plaatsen een hoogte van meer dan 200 meter. Direct aangrenzend aan het Nationale Park ligt het Great Sand Dunes National Preserve, een prachtig alpine natuurgebied met o.a. zes bergpieken van ruim 4.000 meter hoog. De duinen zijn gevormd door zand dat door de Rio Grande en haar zijrivieren naar de San Luis Valley is gebracht. Duizenden jaren lang zijn de zandkorrels opgepikt door de sterke westenwind die hier vaak voorkomt; om de Sangre de Christo Mountains over te gaan gaat de windstroming aan de oostzijde van de vallei scherp omhoog, waardoor het meegevoerde zand wordt losgelaten. Het is vrij vochtig in de San Luis Valley, de zandkorrels nemen dat vocht op en worden daardoor zwaarder. Vooral het onderste deel van de duinen blijft daardoor heel constant van vorm. Het zand dat zich aan de oppervlakte van de nog steeds groeiende duinen bevindt is nog wel heel droog; de zichtbare patronen zijn dan ook – onder invloed van de vaak aanwezige wind - erg veranderlijk. "
We zijn snel naar de duinen gereden, we wilden de zonsondergang zien, het was een prachtige lucht. Maar je bent niet zomaar bij de duinen, eerst loop je zo'n kilometer door het zand, dan ga je een duin op, zwaar lopen door het diepe zand, daarna nog een en nog een, als je denkt eindelijk bij de top te zijn komen er nog een aantal heuvels. Fabian liep voorop, ik zei Michel hem maar te volgen, ik keek wel hoe ver ik kwam. Onderweg kwam ik  Vivianne van het Amerika forum  tegen met haar familie,  zij waren al op weg naar beneden en vertelde dat het erg mooi was boven. Leuk weer even wat mensen van het forum te zien. Ik zag Fabian en Michel in de verte lopen, er was nog een meisje uit Wisconsyn bij hun aangesloten, haar vader kon niet mee naar boven en zo hoefde ze niet alleen naar boven te lopen en kon ze nog een praatje maken(Amerikanen houden daar van), ze vond Fabian wel leuk, ze vroeg zelfs aan Michel een foto van hen twee te maken. Ik hield het voor gezien, we waren aan de late kant dus moesten snel naar boven, dat tempo ging boven mijn niveau met deze ijle lucht, helaas. Toen de zon onder ging werd het langzaam donkerder, ik zag ze maar niet terug komen, waar blijven ze nu. Iedereen zag je al naar beneden komen. Uiteindelijk zag ik 3 stipjes naar beneden komen, na een tijdje herkende ik Fabian's t-shirt. Toen we eindelijk herenigd waren, haha, moesten we nog een stukje lopen naar de auto door het zand. Fabian was helemaal onder de indruk van het uitzicht boven met de ondergaande zon over de duinen, hij vond het jammer dat ik niet helemaal boven was geweest, volgende keer gaan we vroeger zodat ik het ook red helemaal naar boven te klimmen. Zelfs hij vond het zwaar naar boven te lopen en kreeg kramp toen hij naar beneden liep, je hebt het zachte zand maar af en toe is het hard, als je dan rent voel je die harde stukken in je kuiten. Michel was helemaal bezweet en als laatste boven maar was het eerst beneden. We waren als laatste bij de parkeerplaats, daar zagen we nog een hertje vlak bij ons, later nog meer, er stak een klein muisje over, haha, Michel zei gelijk wel noteren in je verslag! Als het donker wordt komen de dieren tevoorschijn! Om bij de lodge te komen moesten we een kleine hobbelweg over, die hobbelde haast meer dan de dirtroads, opeens zien we iets groots overlopen, een schuddende grote kop! Yes! het was een beer en niet zo'n kleintje ook, wij juichen in de auto, helaas geen foto kunnen maken, het was te donker en zelfs met  flits gaf  de foto alleen maar donker weer, maar een beer zo dicht bij de lodge! We zijn nog naar de aardige man bij de receptie gegaan, hij vertelde dat de beren normaal pas in September naar beneden komen maar er is op het moment weinig voedsel boven, ze lopen dan langs de lodge naar beneden en halen eten uit de vuilnisbakken bij het restaurant beneden.
Wat een dag vandaag, vermoeiend maar Top!
Kolibri's bij de lodge


Michel rechtsboven, Fabian linksboven


Stipje is Fabian